Epidemie czarnej ospy

Czarna ospa jest chorobą zakaźną, a do zakażenia może dojść poprzez bezpośredni kontakt ze zmianami na skórze chorego lub jego rzeczami osobistymi, np. ręcznikiem. Wirus czarnej ospy jest też przenoszony drogą kropelkową.

Choroba ta była już znana w starożytności, to właśnie wtedy też pojawiły się jej pierwsze epidemie. Pierwsze wzmianki o epidemii czarnej ospy pochodzą z 400 roku n. e.

, a zachorowania miały miejsce w Indiach. Do Europy choroba dotarła dopiero w 581 roku, a później rozprzestrzeniła się na cały świat. Czarna ospa była przyczyną największej liczby zgonów ze wszystkich chorób epidemicznych, a śmiertelność wśród chorych wynosiła 30%.

Nie wszystkie przypadki czarnej ospy były śmiertelne, jednak gdy choroba przyjmowała postać np. krwotoczną nie było szansa na ratunek. Po pierwszych dużych epidemiach czarnej ospy ludzie zaczęli poszukiwać przed nią obrony i tak oto już na przełomie I i II wieku p.

n. e. w Chinach opracowano metodę wariolizacji, czyli prewencyjnego zakażenia czarną ospą.